ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ

Του μισους θα του αφησω
τα πεταλα του αλογου μου,
τη ναυτικη μου τη φανελα,
τα οδοιπορικα παπουτσια μου,
τη μαραγκουδικη καρδια μου,
το καθε τι που εμαθα να κανω
και ο,τι με βοηθησε να αντεχω,
ο,τι ειχα γερο και καθαρο,
αδιασπαστο και αποδημητικο
κι ετσι να μπορει να μαθευτει στον κοσμο
πως οσοι εχουν δασος και νερο
μπορουν να κοψουν και ν' αρμενισουν,
μπορουν να πανε και να γυρισουν,
μπορουν να πονεσουν και ν'αγαπησουν,
μπορουν να φοβουνται και να δουλευουν,
μπορουν να ειναι και να συνεχιζουν,
μπορουν ν' ανθιζουν και να πεθαινουν
μπορουν να'ναι απλοι και σκοτεινοι
μπορουνε και χωρις αυτια,
μπορουν ν'αντεξουν στη δυστυχια,
μπορουν να περιμενουν ενα λουλουδι,
τελος,μπορουμε να υπαρχουμε
αν και δεν δεχονται τις ζωες μας
μερικοι πουτανας γιοι.